بررسی فعالیت عصبی-عضلانی حین حرکت در آب

مقدمه و اهداف: از آنجا که سیگنال پیچیده الکترومایوگرافی[1] (EMG) به وسیله سیستم عصبی کنترل می­شود و به خصوصیات فیزیولوژیکی و آناتومیکی عضله بستگی دارد، می­تواند برای مطالعه هماهنگی و کنترل حرکت مورد استفاده قرار گیرد. به دلیل ارتباط بین مقدار موج EMG و نیروی عضله، از این تکنیک برای مطالعه فعالیت عصبی- عضلانی در تکالیف پاسچرال، حرکات عملکردی و شرایط کاری و برنامه­های آموزشی و درمانی استفاده شده است. با توجه به سمت گیری توجه محققان حوزه­های فیزیوتراپی، توان­بخشی و ورزش و سایر رشته­های مرتبط با آناتومی، بیومکانیک و حرکت شناسی به اثرات حرکت در آب به ویژه بر عملکرد عضلات، استفاده از EMG سطحی در شنا و حرکات آبی جهت ثبت و عینی نمودن فعالیت عضلانی رو به رشد است. با عنایت به تفاوت ماهوی محیط آب و خشکی، استفاده از EMG در آب متفاوت از خشکی است. بنابراین شاهد مواجهه با چالش­هایی در رابطه با عایق بندی و چسب زدن الکترود­ها و تجهیزات برای مدت نسبتا طولانی در این مطالعات هستیم. در این مقاله، مروری بر مطالعات مختلف، چالش­های پیش روی ثبت EMG در آب و حرکات مختلفی که با استفاده از این تکنیک مورد بررسی قرار گرفته اند و نتایج این مطالعات انجام شده است. مواد و روش ها: جستجوی مقالات در پایگاه­های اطلاعاتی معتبر نظیرPub Med, Scince Direct Mendely با جستجوی کلمات  EMG، بیومکانیک، فعالیت عصبی-عضلانی، تمرین در آب انجام  و بررسی نهایی بر روی بیش از 30 مقاله با ارتباط مستقیم انجام شد. نتیجه گیری: در این مطالعه، رویکردهای روش شناسی کمی سازی فعالیت عضله در آب و عوامل اثرگذار در حین حرکت در آب مطرح شد. بر اساس تحقیقات انجام شده، فعالیت عضلانی حین حرکت در آب تحت تاثیر جهت، سرعت و جریان آب قرار می¬گیرد. آب محیط منحصر به ¬فردی را فراهم می کند که در آن نیروی جاذبه و بارگذاری روی مفاصل کاهش می یابد در حالی که خود آب مقاومتی نسبت به حرکت ایجاد می کند.